Sessiz insanları anlayamıyorum. Bir insan hayatta neden sessiz kalır ki?
İnsanlar sürekli iletişime açık varlıklar. Konuşmaya , tartışmaya , şakalaşmaya , dertleşmeye .. Ama çoğu insan bu saydığım altın değerinde vasıflara sahip değil. İçine kapanık , haksızlığa susan , sakin insanları samimi bulmuyorum.
Sessiz kalmak "ezilmek" demek. Her yerde. Her sekılde. Ben aslında kendini ezdireni sevmiyorum.
Bizim milletimiz " bana dokunmayan yılan bin yaşasın" kafasında.
Sokakta bir kadını dövüyorlar. Koca koca adamlar , insanlar bakıp bakıp geçiyor. Birinden haksız yere para isteniyor " amaan benden istemesinler de ne yaparsa yapsınlar" diye susuluyor.
Siyasi konulara girmiyorum bile fakat şöyle bir değinmek gerekirse ; eğer yaşadığımız ülkede bir şeylerden sızlanıyorsak ve bu sızlanmalar devam ediyorsa sessiz kalındığı içindir.
Okullarda yapılan haksızlıklar söz komusu olduğunda ise ; ince ve önemlidir. Belli olmaz ama büyüktür.
En basitinden 25 kişilik sınıf bir haksızlığa uğrar 2 kişi dişlenir 2 kişi konusur. Geride kalan 23 kişisinin ağzı yok mudur ?
25 kişi demek 2şer ebeveynden 50+25 =75 insana yapılan haksızlıktır
Küçüklüğümden beri hep konuşan ve susamayan insan oldum. Kötü bir şey olduğunu hiç düşünmedim. Bu tür insanlara " avukat ol sen " derler ya. Bana da dediler. Ne alaka ya ? Her insan kendını korumalıdır. Konuşabilmek avukat olabilmek demek değil. Kimse bana yapamayacağım bir şeyi zorla yaptıramaz. Bunun avukatlıkla alakası yok
Bu kısa sitemimin sonuna gelirsek de sonuç şu ; kişilik meselesi deyip susmak diye bir şey yok susan ezilir , kendinizi ezdirmeyin gençler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder