Peşinden koşacağınız bir umut ; SÖZ

İclal Aydın der ki ; 

"Söz nasıl acıtır? Bazen neden o kadar acıdır? 

İnsan, sonunda sırrı çözdüğüne inanarak sarılır sözlere. 

Anlamak, inanmak ve düşlerini gerçekleştirmek için sarılır.

İnsanlığını hatırlamak ve hatırlatmak için kapılır sözlere. 

Sürüp giden şu büyük adaletsizliğe son vermek ve dünyaya barışı getirmek için.

Acısını haykırmak ve daha fazla gözyaşı dökmemek için ışığa uçan pervaneler gibi sözlerin çevresinde birleşerek güçlenirler.

Tek yürek, tek ağız olup dünyaya ve acıya meydan okurlar. 

İnsanlar kitlesel ya da bireysel olarak, yaralı kalpleri iyileşsin diye dört elle sarılacakları ve kapılıp peşinden gidecekleri sözler bulur ya da beklerler.

Bir söze kanmak gibisi yoktur.

Bu yüzden, bir söze kırılmak kadar acısı da yoktur."

Tek bir söz veya sözler ; bazen acı bekleyişlerimizin sonu. Güzelliklerin başlangıcı. 

Bazense mutlulukların veya hayallerin bitişi. 

Her şey gider sözler kalır. 

Bazense her şey kalır sözler gider. Ortak nokta sözü söyleyen hep akıldadır. 

İnsanlar birbirlerini sözleriyle öldürebilirmiş. Aynı şekilde sözleriyle doğurabilirmiş. 

Git dersen ölür gel dersen doğar.  

Güvenmiyorum dersen gider, güveniyorum dersen kalır. Acıtmak isteyen acıtır. 

Hayat böyle. Kapılırsan ; ya birbirinizi yaratırsınız durmadan ya da acıyı doğurursunuz her zaman. 

Tek şart söz. Doğru insandan birbirinizi yaratmak için gerçek biçimde duyduğun bir söz. 

Peşinden koşacağınız bir umut.